arya2085  (14 years ago)
ﺷﻤﻊ ﺍﮔﺮ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ ﺧﯿﺮﺍﺯ ﺧﻮﺩﻧﺪﯾﺪﺁﻩ ﻋﺎﺷﻖ ﺯﻭﺩ ﮔﯿﺮﺩ ﺩﺍﻣﻦﻣﻌﺸﻮﻕ ﺭﺍﺩﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﻥ ﻧﺎﺣﻖﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﻤﻊ ﺭﺍﭼﻨﺪﺍﻥ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩ ﮐﻪﺷﺐ ﺭﺍ ﺳﺤﺮ ﮐﻨﺪﺷﻤﻊ ﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﭘﺲﮐﺸﺘﻦ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪﮔﺮﯾﺴﺖﻗﺎﺗﻞ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪﺑﯿﺠﺎ ﮔﻨﻬﺶ ﭘﺎﮎ ﻧﺸﺪﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﮐﺴﯽﺟﺰ ﻏﻢ ﺳﺮﺍﻍ ﺧﺎﻧﻪ ﯼﻣﺎ ﺭﺍﺑﻪ ﺯﺣﻤﺖﺟﻐﺪ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﯼﻣﺎ ﺭﺍﺍﺯ ﺁﻥﺷﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﻏﻤﺶ ﻫﺮ ﺷﺐﺑﻪﺑﺎﻟﯿﻨﻢﭼﻪ ﺳﺎﺯﻡ ﮔﺮ ﮐﻪ ﻏﻢ ﻫﻢ ﮔﻢﮐﻨﺪﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺭﺍ

arya2085  (14 years ago)
ﺗﻮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺮﯼ / ﻭﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻫﺮ ﺩﻓﺘﺮﯼ ﻣﯿﺎﻥ ﻏﺰﻟﻬﺎﯼﺑﺎ ﺭﺍﻧﯽ ﺍﻡ / ﺗﻮﯾﯽ ﻭﺍﮊﻩ ﯼ ﺧﻮﺭﺩﻩﺑﺎﺭﺍﻥ ﺗﺮﯼ ﻗﺴﻢ ﺑﺮ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽﺍﺕ / ﺑﻪ ﯾﻤﻦ ﻗﺪﻣﻬﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺍﺕﺷﮑﻔﺘﻪ ﮔﻞ ﺁﺭﺯﻭ ﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰ / ﺑﻪ ﺧﻂﭼﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺍﺕ ﺻﻔﺎﯼ ﺩﻟﺖﻣﺜﻞ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻫﺎﺳﺖ / ﺩﻟﺖ ﭼﻮﻥ ﺣﺮﯾﻢﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﺩﻭﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ / ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻪﺭﻧﮓ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﺎﻟﯽﺷﮑﺴﺘﻪ ﭘﺮﯼ / ﮔﻤﺎﻧﻢ ﭘﺮﯾﺰﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﯾﺎﭘﺮﯼ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﭼﻮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﭼﻮﺩﺭﺩ / ﻣﻌﻄﺮ ﭼﻮ ﻋﻮﺩ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﻋﻨﺒﺮﯼﺗﻮ ﺗﺎﺏ ﻭﺗﺐ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﻣﻨﯽ / ﮐﻪﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼ ﺑﻮﺩﻧﯽ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻧﻪﺯﯾﺒﺎ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﻣﻨﯽ / ﺗﻮ ﺟﺎﺭﯼ ﺗﻮ ﺭﮔﻬﺎﯼﺧﺸﮏ ﻣﻨﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺧﺎﮐﻢﮐﻮﯾﺮﻡ ﭘﺮﯼ / ﺗﻮ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﺍﺑﺮﯼ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥﺗﺮﯼ ﺗﻮ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﻭﺭ ﻏﻢ ﻫﺎﯼﻣﻦ / ﺗﻮ ﺁﻥ ﺳﺎﻗﻪ ﯼ ﺳﺒﺰ ﻧﯿﻠﻮ ﻓﺮﯼﺗﻮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺮﯼ / ﺗﻮ ﺍﺯ ﻫﺮﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺮﯼ . . .

arya2085  (14 years ago)
ﺷﺒﻲ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻳﻚ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻧﻤﻨﺎﻙ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻧﻲ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﻱ ﮔﻠﻬﺎﻱ ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ ﺻﺪﺍ ﻛﺮﺩﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺐ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺎ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﺎﻍ ﻗﺸﻨﮓ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻳﺖ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺟﺴﺘﺠﻮﻱ ﻧﻘﺮﻩ ﺍﻳﻲ ﺩﺭ ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎﻱ ﺁﺑﻲ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﮔﻠﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﻢ ﺭﻭﻳﻴﺪ ﺑﺎ ﺣﺴﺮﺕ ﺟﺪﺍ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﺑﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺝ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﺩﻟﻢ ﮔﻔﺘﻲ: ﺩﻟﻢ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﻳﺎﻳﻲ ﻭ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻳﺪﻥ ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺷﺘﻲ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻡ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺣﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﻠﺦ ﻭ ﻏﻤﮕﻴﻨﺖ ﺣﺮﻳﻢ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻱ ﺍﺷﻜﻲ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻏﺮﻭﺏ ﺳﺎﻛﺖ ﻭ ﻧﺎﺭﻧﺠﻲ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﺍ ﻛﺮﺩﻡ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺭﻓﺘﻲ؟ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻄﺎ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺑﻲ ﺁﻧﻜﻪ ﻓﻜﺮ ﻏﺮﺑﺖ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻲ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﻛﺠﺎ؟ﺗﺎ ﻛﻲ؟ﺑﺮﺍﻱ ﭼﻪ؟ ﻭﻟﻲ ﺭﻓﺘﻲ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﭼﻪ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﻣﻴﺒﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﻳﻚ ﻗﻠﺐ ﺩﺭﻳﺎﻳﻲ ﺗﺮﻙ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺭﺳﻢ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺩﺭ ﻏﻤﻲ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮﻱ ﮔﻢ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻨﺠﺸﻜﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺩﺍﻧﻪ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻏﺮﺑﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﻮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﻢ ﺧﻴﺲ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻛﺴﻲ ﺣﺲ ﻛﺮﺩ ﻣﻦ ﺑﻲ ﺗﻮ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻣﺮﺩ ﻛﺴﻲ ﺣﺲ ﻛﺮﺩ ﻣﻦ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺩﺭﻳﺎ ﭼﻪ ﺑﻐﻀﻲ ﻛﺮﺩ ﻛﺴﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﺗﻮ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻳﺎﺩ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﺒﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻲ ﺑﺮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻱ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺯﻳﺒﺎﻱ ﺗﻮﺍﻡ ﺑﺮﮔﺮﺩ! ﺑﺒﻴﻦ ﻛﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻭ ﻭﻫﻢ ﻭ ﭘﺮﺳﺶ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻛﺴﻲ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻗﺎﺏ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺯﻳﺒﺎ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺑﻲ ﻭﻓﺎﻳﻲ ﻫﺎ ﺑﮕﻮ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺁﻥ ﺧﻄﺎ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﺷﻚ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻭ ﺳﺮﺩﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﭘﺎﻳﻴﺰﻱ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﻳﺮﺍﻧﻲ ﻳﻚ ﺩﻝ ﻣﻴﺎﻥ ﻏﺼﻪ ﺍﻳﻲ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺑﻐﺾ ﻛﻮﭼﻚ ﻳﻚ ﺍﺑﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﭘﺮﻭﺍﻧﮕﻲ ﻣﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﺎﺩﻱ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﺑﺎﻍ ﻗﺸﻨﮓ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻳﺖ ﺩﻋﺎ کردم

arya2085  (14 years ago)
ﭼﻬﺎﺭ ﺷﻤﻊ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﺩﺭ ﺣﺎ ﻝ ﺳﻮﺧﺘﻦﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻣﺤﯿﻂ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﻛﻪﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﺍﻭﻟﯽ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ "ﺻﻠﺢ"ﻫﺴﺘﻢ ،ﻛﺴﯽﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺭﻭﺷﻦﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﺧﺎﻣﻮﺵﻣﯽ ﺷﻮﻡﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﺵﻛﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺖ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﺸﺖﺩﻭﻣﯽ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ "ﺍﯾﻤﺎﻥ" ﻫﺴﺘﻢ ﻭﺟﻮﺩﻣﻦ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﭘﺲ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﻬﻢﻧﯿﺴﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﻢ ،ﺳﺨﻨﺶ ﻛﻪﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﻧﺴﯿﻢ ﻣﻼﯾﻤﯽ ﻭﺯﯾﺪ ﻭﺁﻧﺮﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﺷﻤﻊ ﺳﻮﻡ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺧﺘﯽﮔﻔﺖ:ﻣﻦ"ﻋﺸﻖ" ﻫﺴﺘﻢ ،ﻣﻦ ﺗﻮﺍﻥﺭﻭﺷﻦ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡﺁﻧﻬﺎ ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻧﺰﺩﯾﻜﺘﺮﺍﺳﺖ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺭﺯﻧﺪ.ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻃﻮﻝ ﻧﻜﺸﯿﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻧﯿﺰﺧﺎﻣﻮﺵﺷﺪﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻛﻮﺩﻛﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺳﻪﺷﻤﻊ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮﺍ ﺷﻤﺎﺧﺎﻣﻮﺵ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻭ ﺳﭙﺲﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﺴﺘﻦ ﻛﺮﺩ.ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻤﻊ ﭼﻬﺎﺭﻡﮔﻔﺖ:ﻧﺘﺮﺱ ،ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯿﻜﻪ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﯽﺩﺭﺧﺸﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺷﻤﻌﻬﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍﻧﯿﺰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﻨﯿﻢﻣﻦ"ﺍﻣﯿﺪ"ﻫﺴﺘﻢ ،ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﯿﻢﺍﻣﯿﺪ،ﻋﺸﻖ،ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻭ ﺻﻠﺢ

arya2085  (14 years ago)
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺑﯽ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺭﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻮﺝ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺭﯾﺎ ﺧﺮﻭﺷﺎﻥ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺳﺎﺣﻞ ﻏﻢ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﺒﺎﺭﻡ ﺑﺮ ﮐﻮﯾﺮ ﻗﻠﺐ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻮﺗﻪ ﯼ ﻋﺸﻘﯽ ﺑﮑﺎﺭﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺎﺩ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﺭ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﻗﺎﺻﺪ ﺷﻬﺮﯼ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺳﻮﯼ ﻓﺮﺩﺍ ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺷﻢ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺘﺎﺯﻡ ﺭﻭﯼ ﺩﻟﻬﺎﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻗﺼﺮﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﯾﺎ ﺑﺴﺎﺯﻡ ﺍﯾﻨﮏ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻧﻪ ﻋﺸﻘﻢ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺑﺎﺩ ﻭ ﻣﻮﺝ ﻭ ﺁﺑﻢ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺩﯾﺎﺭ ﺳﺮﺩ ﺧﻮﺍﺑﻢ

ARR277  (14 years ago)
melcccc ajiiiii khube khubamm.....

arya2085  (14 years ago)
ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﮔﻞ ﻻﺩﻥ .ﺗﻤﻮﻡ ﻋﺎﺷﻘﺎ ﺑﺎﺧﺘﻦﺑﺒﯿﻦ ﻫﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﻡ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ .ﭼﻪﺯﻧﺪﻭﻧﯽ ﺑﺮﺍﻡ ﺳﺎﺧﺘﻦﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﮔﻞ ﭘﻮﻧﻪ .ﮔﻞ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺑﯽ ﺧﻮﻧﻪﻻﻻﯾﯽ ﻫﺎ ﺩﯾﮕﻪ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻮﻧﻢﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﻪﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﻧﺎﺯﺵ ﺩﻝ ﮐﻮﭼﯿﮑﻤﻮﻟﺮﺯﻭﻧﺪﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻧﺎﭘﺎﮐﺶ ﮔﻼﯼ ﺑﺎﻏﭽﻤﻮﺳﻮﺯﻭﻧﺪﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺗﻮ . ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆﮔﻞ ﺷﺐ ﺑﻮﻫﻨﻮﺯ ﺁﻭﺍﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﻫﺮﺳﻮﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﮔﻞ ﻣﺮﯾﻢ .ﮔﻞ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﭘﺮﺩﺭﺩﻡﻧﺸﺪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺗﻦ ﺯﺧﻤﯽ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮﺑﺮﮔﺮﺩﻡﻧﺸﺪ ﺗﺎ ﺑﻐﺾ ﭼﺸﻤﺎﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻗﺼﻪﺑﺴﭙﺎﺭﻡﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﺼﻞ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﺷﺐ ﻏﻢ ﺑﺎﺭﻭﻧﻮﺑﺮﺩﺍﺭﻡﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﭼﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺏﺯﻣﺴﺘﻮﻧﯽﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﺷﺐ ﭼﯽ ﻣﯽﺩﻭﻧﯽﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺳﺮ ﺩﻡ ﮔﻢ .ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﮔﻞﮔﻨﺪﻡﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩﯼ . ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﺳﺮﺩﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻡﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﮔﻞ ﭘﻮﻧﻪ . ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻭﻧﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﯽ...ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻐﻀﻮ ﺑﺮﺩﺍﺭﻩ .ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﺰﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ .....!ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ، ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﮐﻪﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎﻡﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﺗﺮﺷﺪﻩ ﭼﺸﻤﺎﻡﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﮐﻤﯽ ﻏﻤﮕﯿﻦ، ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺍﻭﻥﻫﻤﻪ ﺗﺮﺩﯾﺪﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺁﺳﻤﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺗﻮﻣﯿﺪﯾﺪﺍﮔﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﻓﺘﻨﺖﺳﺎﺩﻩ ﺍﺱﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺁﺧﺮﺟﺎﺩﻩ ﺍﺱﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻧﺒﻨﺪﯼ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺭﺅﯾﺎﻫﺎﺑﺪﻭﻧﯽ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮ، ﻫﻤﯿﻨﻪ ﺭﺳﻢ ﺍﯾﻦﺩﻧﯿﺎﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ

arya2085  (14 years ago)
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﻣﺪ ﺍﺯﺍﻭﭘﺮﺳﺘﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺑﺎ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﻼﻃﻔﺖﻧﮕﺎﻫﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﻻﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﯿﺮﻭﻣﻨﺪﻭﺯﯾﺒﺎ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼﻫﺎﯼﺷﮕﺮﻑﻣﻦ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻣﻬﺮ ﻣﯽﻭﺭﺯﯾﻢ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺮﺩﺍﮔﺮﺩﻣﺎﻥﺭﺍﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪﺍﻧﺪﻭﻩﺩﻝ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖﻭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺍﺯﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﻦﻭﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺨﻦﻣﯽ ﮔﻔﺘﯿﻢﺭﻭﺯﻫﺎﻣﺎﻥ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪﻭ ﺷﺐﻫﺎﻣﺎﻥ ﺁﮐﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﯾﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪﺍﻧﺪﻭﻩ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﻮﯾﺎﯾﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﻣﻦﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﮔﻮﯾﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﻦﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﺯﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪﯾﻢﻫﻤﺴﺎﯾﮕﺎﻥ ﻣﺎ ﮐﻨﺎﺭﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﻣﯽﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﺵﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪﺩﺭﯾﺎ ﮊﺭﻑ ﺑﻮﺩﻭ ﺍﻫﻨﮓ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﭘﺮ ﺍﺯﯾﺎﺩﻫﺎﯼﺷﮕﻔﺖ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢﺑﺎ ﻫﻢﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻣﺎﺭﺍﺑﺎﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻨﺪ ﻭﺑﺎﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎﻫﻢ ﻧﺠﻮﺍﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯﺩﯾﺪﻥ ﻣﺎﻏﺒﻄﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﭼﯿﺰﮔﺮﺍﻧﻤﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﻭﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻭﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﺑﻮﺩﻡﻭﻟﯽ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻦ ﻣﺮﺩﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﯽﻣﯿﺮﻧﺪ ﻭﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﻮﺩﺳﺨﻦﺑﮕﻮﯾﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﻢﺍﮐﻨﻮﻥﻫﺮﮔﺎﻩ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺳﺨﻨﺎﻧﻢﺑﻪﮔﻮﺷﻢ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪﻫﺮﮔﺎﻩ ﺁﻭﺍﺯﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﺎﻧﻢﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﯿﺪﻥﻧﻤﯽ ﺁﯾﻨﺪ.ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﺭﺍﻩﻣﯽ ﺭﻭﻡﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ.ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺻﺪﺍﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽﺷﻨﻮﻡ ﮐﻪﺑﺎ ﺩﻟﺴﻮﺯﯼ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪﺑﺒﯿﻨﯿﺪﺍﯾﻦ ﺧﻔﺘﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺴﯽﺳﺖ ﮐﻪﺍﻧﺪﻭﻫﺶ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖﺟﺒﺮﺍﻥﺧﻠﯿﻞ

arya2085  (14 years ago)
پای پنجره نشستم کوچه خاکستريه باز زير بارون من چه دلتنگتم امروز انگار از همون روزهاست حال وهوام رنگ توئه کوچه دلتنگ توئه دلم گرفته دوباره هواي تو رو داره چشماي خيسم واسه ي ديدنت بي قراره اين راه دورم خبر از دل من که نداره آروم نداره يه نشونه مي خوام واسه قلبم جز اين نشونه واسه چيزي دخيل نمي بندم اين دل تنهام دوباره هواي تو رو داره هواي شهرتو و بوي گل ها پيچيده توي اتاقام مثل خواب داره بدجوري غريبي ميکنه آخه جز تو دردمو کي ميدونه دلم گرفته ... .

arya2085  (14 years ago)
آن آب که بر جان حسن شعله برافروخت با زهر در آمیخته بود و جگرش سوخت آن پاره دل ها که فرو ریخت به دامن خون جگری بود که یک عمر بیاندوخت در سوختن و ساختنش عمر سر آمد مظلومیت از مادر و صبر از پدر آموخت اسماء لعین بر پسر هند جگرخوار جان پسر فاطمه را خسته و بفروخت در کرب و بلا بر سه هدف کارگر افتد آن تیر که تابوت حسن را به کفن دوخت شاید که "مؤید" به صف حشر نسوزند آن را که دل از داغِ جگرسوزِ حسن سوخت